And it's a dizzying, devastating realisation, but he can't avoid it. Even now, Draco's voice whispers through his mind like snow.
Going away is easy. Coming home is hard.
Maybe home isn't a place.
Maybe it's a person.
-Running on Air
+چند روزه دارم فن فیکشن هری پاتر میخونم و اینو هلن چان (هلن بزهس) بهم معرفی کرد. به معنای واقعی کلمه، عاشق شدم. خیلی قشنگه :<
همیشه بوی کرم مرطوب کننده و ضدآفتاب میده.
عطر میزنه، و بوی عطرشم خوبه، اما همیشه بوی کرمشو میده. یه بوی ملایم و مات که همرنگ بابونه ست و مخصوص خودشه.
یه هاله ی صدفی مات دورش داره که زیر نور رنگش تغییر میکنه. صدفیه اما بنفش و آبی تیره و نقره ایم داره. چشم های قهوه ای و موهای فرفری کوتاه داره که همیشه صافشون میکنه، با اینکه با موهای فر صدبرابر زیبا تره. ساکت و درونگراست اما حرف زدن باهاش خیلی راحته.
توی بغلم جا میشه. وقتی در آغوش میگیرمش درست سرش میاد روی قلبم و میتونه صدای قلب همیشه مضطربم رو بشنوه. وقتی بهش میگم هابیت عصبانی میشه و میخنده و داد میزنه aaaaaa و من میخوام هزاربار دیگه بهش بگم هابیت تا دوباره این واکنشو ببینم.
کنارش قدم زدن کیف میده و وقتی پیششم میخوام عالی باشم، اما وقتی بغضم ترکید و گریه م گرفت چیزی عوض نشد.
اون دلیل منه، اون کسیه که باعث شد گذشتن از درد رو یاد بگیرم.
و دردناکه که از همین حالا میدونم پایانمون قراره غمگین باشه.
I had fallen
The fear, the loneliness
The minor chords that had always made me cry
The pain of disappointment after disappointment
And everything under your spotlight, under your opinion
I'm tired of romanticizing all the times my confidence was stabbed
That they threw my love in the trash
I was tucked by the night
Who became my best companion, my best friend
The only one who listened to me without judging
Without wanting anything in return
Because I had alrеady sold too much
You don't know me
You don't know shit about me
I'm not a shooting star
فقط جهت ثبت..سه تا وبلاگ دارم که قراره 11 خرداد ساعت 10 و 15 دقیقه صبح حذف بشن-
بعدا اضافه شد:ساعت 3:52 عصر
وای خدایا. معده چی بود آفریدی؟
حس میکنم به دینی حساسیت دارم، مغزم داره دینیارو پس میزنه:]
من:سرفیس میخوام که توش آزمون نهاییارو حل کنم
کاری که میکنم:تحقیق درمورد کلیسا و واتیکان و احذاب سیاسی ایتالیا.
یاوه گویی بسه دیگه، وقت نوشتنه. برید ادامه که داستان من در ابتدای نهایی خیلی دور و درازه:]
الان خونه تنهام، ولی از بس سرگرمی‌هام در حد و اندازه ی یه پیرمرد ۸۷ ساله شده که دارم فکر میکنم اینترنت خیلی هم جالب نیست و نشستم تکرار بازی بایرن و رئالو میبینم.
---
ستایش دیروز وقتی داشتیم never have I ever ورژن مناطق محروم بازی میکردیم پرسید تاحالا دستگیر شدین؟
واکنش صادقانه‌ی شکیبا: ما یه مشت تینیجر بدبختیم که تا ده شب مدرسه درس میخونیم.
